Het blijft werken, de verhaaltjes van Armando… De specialist van de sublieme kortverhalen en tekstjes die op een beperkt aantal woorden de essentie van zaken weten te brengen. We verwijzen graag naar de vorige sublieme bundeltjes van teksten, zoals bvb. 'Het wel en wee' en 'De haperende schepping'. Deze keer hebben we twee nieuwe boekjes ter hand van deze auteur. Enerzijds 'Berlijn' en anderzijds 'Eindelijk'. Met het laatste beginnend, zitten we in de klassieke werken van Armando, wat niet wil zeggen dat zijn kunst klassiek is en banaal, maar wel dat we verzeilen in de eigenheden van deze auteur, met zijn klein boekje, met tientallen verhaaltjes. Het zijn korte verhaaltjes die je van bladzijde op bladzijde meeslingeren in een helse tocht doorheen de karakters en de tekortkomingen van de mensen, de zoektochten en de waanzin van het leven of van een bepaalde situatie. Het lijkt allemaal heel eenvoudig en nogal oppervlakkig, maar je bent er snel doorheen, en wat zeer merkwaardig is, is dat er een zo beladen realiteit in schuil gaat dat je daadwerkelijk verstomd zal staan van wat er toch blijft hangen in jezelf en je gevoelens na het lezen van deze kortverhalen over mensen die zo naast jou zouden kunnen staan, en die je deelgenoot maken van hun lot, hun reactie of inzichten in bepaalde problemen, zoals de macht en de onmacht, de vergankelijkheid en de melancholie… Dit leest uiteraard als een trein, en is bijzonder fascinerend… een hels tempo dat je niet lost, totdat je er (te snel) door bent. Met 'Berlijn' zitten we met een minder verwacht werk van de meester, want hij brengt eigenlijk een beeld van de stad waar hij geleefd en gewerkt heeft, een stad met een uitzonderlijke geschiedenis en die door de ogen en de vingers van deze kunstenaar worden beschouwd en beschreven, op de eigenwijze manier die we kennen, maar tegelijkertijd toch op een afwijkende wijze van zijn andere boeken. Een boek waar je daarna nog verder zal aan denken, en wellicht nog wel eens zal naar teruggrijpen. Eenvoud, maar achter deze façade toch wel een ruime mensenkennis en diepgaandere beschouwingen dan men op eerste zicht zou denken. Best leuk. In honderden ultrakorte verhalen beschouwt Armando de mens en zijn omgeving - berustend en zacht mijmerend; geagiteerd, verwonderd en verbaasd.