Had prinses Máxima misschien gewoon gelijk? Dé Nederlander bestaat niet. Juist in de volkscultuur openbaart zich al eeuwenlang een enorme regionale en culturele variëteit aan gebruiken, rituelen, tradities en identiteiten die mensen als wezenlijk ervaren voor de identiteit van hun eigen groep of van andere groepen. Volkscultuur onderscheidt mensen, maar verbindt ook: splitsen of knopen dus.

Voor veel mensen appelleert volkscultuur anno 2009 vooral aan worteling en een gevoel voor gemeenschap en traditie. In dezelfde tijd waarin men klaagt over gebrek aan historisch besef en maatschappelijke samenhang maakt volkscultuur haar entree in het cultuurbeleid. Tegelijk blijkt volkscultuur zeker niet voor iedereen een makkelijk of neutraal begrip te zijn, zo laat de bundel zien.

In deze bundel komen ruim twintig deskundigen aan het woord, verdeeld over vier delen die gewijd zijn aan het onderscheid tussen hoge en lage cultuur, identiteit, commercialisering en internationale ontwikkelingen. Gevestigden en nieuwkomers koesteren ieder hun eigen volkscultuur, maar vinden ook samen nieuwe vormen van volkscultuur uit. Het vreemde blijkt soms niet zo ongewoon, en tradities van vroeger niet zo oud. Volkscultuur lijkt statisch, maar kan verrassend dynamisch zijn.