Dit is de geschiedenis van een Knil-bataljon dat daadwerkelijk uit nood werd geboren, in de periode na de Japanse capitulatie (15 augustus 1945) in Ned. Indië, teneinde weerlozen te beschermen tegen de niets ontziende bersiap-beweging van destijds. Deze beweging woedde in alle hevigheid bij het begin van de Indonesische vrijheidsstrijd. Er was een levensgroot gezagsvacuüm en spoedig traden ook nog particuliere strijdgroepen op, die met de doordringende kreet 'bersiap!' alles wat Nederlander was of in die termen dacht, aanviel en uit de weg ruimde. Zeer veel mannen, vrouwen en kinderen vonden hierbij de dood, want moordpartijen waren aan de orde van de dag.
Ex-krijgsgevangenen, gesteund door jonge, nog schoolgaande knapen van velerlei nationaliteit, selden zich daartegen teweer. Het Andjing Nica bataljon was geboren. De schrijver commandeerde jarenlang de 1ste compagnie van dit bataljon.