In de jaren 1945-1949 voerden de Gereformeerden en hun ARP felle oppositie tegen het Indonesië-beleid van de opeenvolgende Nederlandse regeringen. Politieke tegenstanders werden zonder pardon en met het grootste gemak beschuldigd van heulen met de revolutie, landverraad, lafhartige desertie, streven naar een nationaal-socialistische dictatuur etc. Hoe valt het te verklaren dat zo veel gereformeerden hardnekkig bleven vasthouden aan de illusie dat de oude verhouding tussen Nederland en Indië zonder meer hersteld had kunnen worden? Hadden ze de Indonesische revolutie niet kunnen zien aankomen? Waarom werd er niet geluisterd naar geluiden uit de zending? Zaten de gereformeerden vast aan de erfenis van Colijn en aan diens conservatieve denkbeelden? Of was het het denken in systemen en beginselen dat hen belette de werkelijkheid onder ogen te zien? In Gezag is gezag … geeft Herman Smit genuanceerde antwoorden op veel van de vragen die opwellen bij wie terugkijkt naar deze zwarte periode in onze geschiedenis.