Een speurtocht naar unieke dia’s uit 1962 rond de strijd op Nieuw-Guinea tegen Indonesische infiltranten, bracht de auteur in 2004 in aanraking met het Papoea Vrijwilligers Korps (PVK). De dia’s vormden, samen met ondermeer persoonlijke notitieboekjes, documenten en buitgemaakte uitrusting, aanleiding voor een artikel aangaande de krijgsverrichtingen van 1e luitenant der Infanterie G.B.Hollard, als pelotonscommandant bij het Papoea Vrijwilligers Korps in 1962. Op zoek naar literatuur over dit intrigerende korps bleek dat er slechts marginaal over was gepubliceerd. Meer dan een enkel hoofdstuk in boeken over het Korps Mariniers en enkele losse artikelen waren er niet te vinden. Het idee om aan die veronachtzaamde status wat te veranderen, werd op dat moment geboren. Naast een oprichtingsrapport, patrouilleverslagen en aanvullende documenten, volgden al snel de eerste contacten met diverse oud-kaderleden. Uit de eerste hand konden zij over hun ervaringen bij het PVK vertellen.

‘Verget ons niet.’ Met deze woorden besloot op 7 februari 1963 Papoeasoldaat Mareret een brief aan zijn voormalig pelotonscommandant in Nederland. Met dit boek hoopt de auteur enigszins gehoor te geven aan deze hartenkreet en het PVK aan de ‘vergettelheid’ te onttrekken.