Het debuut van een van de laatste ooggetuigen van Nederlands-Indië: Eric Schneiders Een tropische herinnering doet denken aan het beste werk van Hella S. Haasse.

Elke vijf jaar komen de diplomaat Ferdy Aronius, zijn moeder en haar ex-minnaar bij elkaar om de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki te ‘vieren’. De verwoestende bommen maakten een einde aan de jappenkampen in Nederlands-Indië, en betekenden tegelijkertijd het einde van een koloniaal tijdperk. In Hotel Hoogduin wordt het drietal tijdens het diner bediend door Boelie Kamidjojo. De oude Mees Stork worstelt met de herinneringen die ‘de beige man’ in hem oproept en blijft hem bevelen toeschreeuwen, die de zwijgzame Boelie schijnbaar onaangedaan opvolgt.

Naarmate de avond vordert, neemt de eerlijkheid van het gezelschap toe. Voor het eerst komt de schokkende waarheid over het gewelddadige verleden van Nederlands-Indië op tafel en praat Ferdy over zijn jong overleden broer. In Een tropische herinnering worden gebeurtenissen opgehaald die het heden nog steeds blijken te bepalen