In de nadagen van de Zesdaagse Oorlog van 1967 reizen drie jonge Palestijnen voor het eerst in bijna twintig jaar terug naar hun geboorteplaats Ramle (al-Ramla), ten westen van Jeruzalem. Hun families zijn daar tijdens de Israëlische ‘Onafhankelijkheidsoorlog’ uit hun huizen verdreven. Door de nieuwe annexaties kunnen ze eindelijk de vroegere grens over.
Een van de Palestijnen treft in zijn oude huis een jonge joodse vrouw aan die hem vriendelijk binnenlaat. De vrouw, Dalia Landau, heeft zich nooit goed gerealiseerd dat er in haar huis eeuwenlang Arabische families hebben gewoond. De Palestijn, Bashir, is van jongs af opgevoed met wraakgevoelens ten opzichte van Israël. Hij ziet in de tuin de citroenboom die zijn vader heeft geplant en merkt dat de meeste Israëli’s het Palestijnse verleden proberen te verdringen. De twee jonge mensen sluiten vriendschap, maar worden door politieke ontwikkelingen uit elkaar gedreven. Bashir brengt jaren door in Israëlische gevangenissen, verdacht van terroristische activiteiten. Ten slotte verzoenen ze zich en in 1991 richten ze het ‘Open House’ op, een centrum voor wederzijds begrip, dat sindsdien vele duizenden bezoekers trok.
Tolans hoogst oorspronkelijke en uitstekend gedocumenteerde boek brengt zeventig jaar geschiedenis van het Midden-Oosten tot leven. Dit boek behoort geheel tot het genre van de literaire non-fictie waarbij de gebeurtenissen zijn gebaseerd op interviews, archiefmateriaal, gepubliceerde en ongepubliceerde memoires, dagboeken, krantenartikelen en primaire en secundaire historische bronnen.
Hij laat aan de hand van één huis en twee bewoners zien dat er maar één oplossing is voor het conflict: alles vertellen wat er is gebeurd en goed naar elkaars verhalen luisteren. Door zowel de tegengestelde belangen als de raakvlakken te beschrijven van twee families en die in een bredere historische context te plaatsen, hoopt de auteur een bijdrage te leveren aan de kennis over het verleden en heden van twee volkeren in hetzelfde land.