Polderschouw belicht de praktijk van de terugkeer en opvang in de eerste naoorlogse jaren, in al zijn regionale verscheidenheid. In de houding van de plaatselijke autoriteiten en bevolking jegens de uit Duitsland en Nederlands-Indië terugkerende oorlogsslachtoffers deden zich grote verschillen voor, mede voortkomend uit de streek tot streek wisselende omstandigheden.
Het zuiden was het eerst bevrijd, maar kampte met de grootste verwoestingen, en telde bijgevolg de meeste 'binnenlandse ontheemden.
In het westen had de hele bevolking geleden in de hongerwinter, en ook in het oosten en noorden kende menige regio zijn eigen specifieke problemen.
Polderschouw geeft een nationaal overizcht van de terugkeer en opvang, van Zeeland tot Groningen, en van de grote steden tot het Drentse platteland.
Tevens laat Polderschouw zien hoe er destijds - in kranten, weekbladen, boeken en op straat - werd geschreven, gedacht en gesproken over de terugkeer en opvang.